گدار

گدار را از این سایت دریافت کنید.

ژان

ژان-لوک گدار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

این مقاله در معرض ویرایش‌های بسیاری قرار دارد چراکه دربارهٔ یک فرد تازه‌درگذشته است. اطلاعاتی همچون شرایط مرگ و رویدادهای پیرامون آن می‌توانند با به‌روزرسانی منابع در لحظه تغییر کنند. گزارش‌های خبری اولیه ممکن است نامعتبر باشند و آخرین به‌روزرسانی‌های این مقاله شاید همهٔ رویدادها دربارهٔ این فرد را بازتاب ندهند. از کمک شما در ویرایش این مقاله استقبال می‌کنیم اما در نظر داشته باشید به‌روزرسانی‌هایی که به منابع معتبر ارجاع ندهند حذف خواهند شد. همچنین می‌توانید در صفحهٔ بحث مقاله تغییرات موردنظر خود را به بحث بگذارید.

ژان-لوک گدار

ژان-لوک گدار سال ۱۹۶۸ در برکلی

زادهٔ ۳ دسامبر ۱۹۳۰ پاریس، فرانسه

درگذشت ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۲ (۹۱ سال)

رول، سوئیس

ملیت فرانسوی، سوئیسی

محل تحصیل دانشگاه پاریس

پیشه منتقد سینما، کارگردان، بازیگر، فیلم‌بردار، فیلم‌نامه‌نویس، تدوین‌گر، تهیه‌کننده

سال‌های فعالیت ۱۹۵۰–۲۰۲۲

آثار از نفس افتادهگذران زندگیتحقیرپیرو خلهدسته غریبه‌ها

سبک موج نوی فرانسه

همسر(ها) آنا کارینا (۱۹۶۱–۱۹۶۷)

آن ویازمسکی (۱۹۶۷–۱۹۷۹)

شریک(های) زندگی آن ماری میویل جایزه(ها) شیر طلایی(۱۹۸۳) خرس طلایی(۱۹۶۵)

جایزه اسکار افتخاری (۲۰۱۰)

جایزه سزار افتخاری (۱۹۸۷, ۱۹۹۸)

جایزه ژان ویگو (۱۹۶۰)

امضاء

ژان-لوک گُدار (به فرانسوی: Jean-Luc Godard) (۳ دسامبر ۱۹۳۰ – ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۲) کارگردان، فیلمنامه‌نویس و منتقد و نظریه‌پرداز سینماییِ فرانسوی_سوئیسی و یکی از پیشگامان جنبشِ سینمایی موج نوی فرانسه بود.[۱][۲][۳][۴] بعضی متخصّصان او را تأثیرگذارترین فیلم‌ساز فرانسویِ دوران پساجنگ به شمار آورده اند.[۵] که با شیوهٔ خود در روایت، تدوین، صداگذاری و فیلم‌برداری، فرم فیلم متحرک را متحول‌کرد.[۵] وی مؤلف کامل فیلم‌های خود بود، اغلب در حال کارگردانی، مشغول فیلمنامه‌نویسی و دیالوگ‌نویسی بوده و در تدوین فیلم‌هایش نیز نظارت داشت. او گاهی به عنوان کارگردان ظاهر میشد، گاهی در نقشی کوچک، گاهی نه به عنوان بازیگر، بلکه به عنوان یک سوژه مداخله‌گر.

گدار در اوایل کار به عنوان منتقد فیلم در نشریهٔ می‌نوشت. در نقدهایش از جریانِ اصلیِ سینمای فرانسه _ که به قراردادها و کلیشه های پذیرفته شده ی فیلمسازی بیش از نوآوری و تجربه بها می داد _ انتقاد می‌کرد.[۶][۷] چندی بعد، او و منتقدان هم‌فکر او شروع به ساخت فیلم‌های خودشان کردند[۶] و علاوه بر سینمای فرانسه، قراردادهای سنتی هالیوود را نیز به چالش کشیدند.[۸] گدار برای نخستین بار برای فیلم بلند ازنفس‌افتاده مورد تحسین جهانی قرارگرفت. این فیلم توانست به استقرار موج نوی فرانسه کمک کند.[۵]

کارهای گدار مکرراً به تاریخ سینما ارجاع و به فیلم‌های پیشتر از خود ادای احترام می‌کنند. این فیلم‌ها اغلب نظرات سیاسی او را بیان می‌کند؛ نظریاتی که ملهم از اگزیستانسیالیسم و فلسفه مارکس است که او به آنها علاقه داشت. [۹][۱۰] از زمان سینمای موج نو، به بعد عقاید سیاسی او چندان افراطی نبوده‌است، و فیلم‌های اخیرش در مورد بازنمایی و تعارض انسانی از دیدگاه یک اومانیست و مارکسیست است. [۹]

گدار در ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۲ در خانه خود در رول، سوئیس، پس از اقدام به خودکشی کمکی درگذشت.[۱۱][۱۲]

گدار در اواخر عمر در فیلم مستندی با ابراهیم گلستان ظاهر شد.[۱۳]

زندگی و کارنامه[ویرایش]

ژان-لوک گدار در سوم دسامبر سال ۱۹۳۰ در خانواده سوئیسی ثروتمند و فرهیخته‌ای در پاریس زاده شد. در کودکی به تنها بودن علاقه داشت. پدرش ژان-لوک گدار پزشک فرانسوی بود که شهروندی سوئیس را پذیرفته بود و مادرش ادیل مونود ( دختر یک بانکدار فرانسوی بسیار ثروتمند بود. هنگام آغاز جنگ دوم جهانی پدر و مادرش او را به سوئیس فرستادند.

گدار پدرش را منشأ دلبستگی او به رمانتیسیسم آلمانی و مادرش را منبع علاقه او به داستان می‌داند. گدار روزگار کودکی خویش را به مطالعه، فوتبال و سفر به زمین‌های خانوادگیش در هر دو سوی فرانسوی و سوئیسی دریاچه ژنو گذراند.

گدار در پایان دهه ۱۹۴۰ به پاریس بازگشت و از دانشگاه سوربن مدرک مردم‌شناسی را دریافت کرد. اما در شورش با خانواده پروتستان خویش به سینما روی آورد و به گروهی از دوستان هم‌فکر جوان، چون کلود شابرول، فرانسوا تروفو، اریک رومر و ژاک ریوت پیوست که بر این انگیزه بودند تا قابلیت‌های نهفته سینما را به کاوش آورند. پدر و مادر گدار دلبستگی او را به سینما نمی‌پسندیدند و بر این باور بودند که او همچون نوجوانی نازپرورده رفتار می‌کند. از این رو در ۱۹۵۲ به امید آنکه به او رفتار درست را بیاموزند از کمکِ پولی به او دریغ نمودند. گروه دوستان گدار ماه‌نامه سینمایی به نام لا گازت دو سینما را آفریدند که به مدت پنج ماه از مه تا نوامبر ۱۹۵۰ منتشرشد.

گدار دوبار ازدواج کرده‌است که هر دو همسر او بازیگر بودند. آنا کارینا و آنه ویازمسکی همسران او هستند که در فیلم‌های متعددی از گدار حضور داشتند. همکاری او با کارینا که شامل آثار تحسین‌شده‌ای همچون گذران زندگی (۱۹۶۲)، دسته جدافتاده‌ها (۱۹۶۴) و پی‌یرو خله (۱۹۶۵) است را نشریه فیلم‌میکر یکی از تاثیرگذارترین همکاریهای تاریخ سینما خوانده‌است.[۱۴]

نویسندگی در گاهنامهٔ [ویرایش]

زندگی در پاریس در سال‌های پس از جنگ برای جوانان روشنفکر جذابیت بسیار داشت. اگزیستانسیالیسم ژان پل سارتر و آلبر کامو در فراز بود و فرانسوی‌ها که در دوران استیلای نازی‌های آلمانی دسترسی به سینمای هالیوود نداشتند به سینما ارج بسیار می‌گذاشتند. به گفته خود گدار:

«ما به سینما همچون غارنشینان به کاخ لوئی چهاردهم یورش بردیم».

گدار و دوستانش پس از بسته شدن ماهنامه شان به گاهنامه کایه دو سینما پیوستند که آفریده «ژاک دونیل-والکروز»، «لو دوچاً» و «لئونید کیگل» در ۱۹۵۱ بود. این نویسندگان نوپا سینما، کارگردانانی چون آلفرد هیچکاک و هوارد هاوکز را نقد کرده و ویژگی‌های آثار آنان را شناسایی می‌نمودند. گدار در این گاهنامه گاه با نام خود می‌نوشت و گاه با نام مستعار هانس لوکاس. نقدهای نخستین گدار ارزش چندانی نداشتند. به نوشته جفری نوئل اسمیت با خواندن آنها نمی‌شد دریافت که فیلم در چه باره است. هرچند نگرش او همواره روشنی بخش بود.[۱۵] به نوشته کریس پتیت:

منبع مطلب : fa.wikipedia.org

ژان لوک گدار درگذشت

ژان لوک گدار در سن ۹۱ سالگی و در فرانسه درگذشت.

۳ نفر

۲۲ شهریور ۱۴۰۱ - ۱۳:۳۹

ژان لوک گدار درگذشت

ژان لوک گدار در سن ۹۱ سالگی و در فرانسه درگذشت.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، روزنامه فرانسوی لیبراسیون گزارش داد ژان لوک گدار، کارگردان فرانسوی-سوئیسی که یکی از چهره‌های کلیدی در جنبش فیلمسازی در اواخر دهه ۱۹۵۰ و اوایل ۱۹۶۰ است، در سن ۹۱ سالگی درگذشت.

گدار که بیشتر به خاطر سبک فیلم‌برداری نمادین و به ظاهر بداهه‌اش و همچنین رادیکالیسم شناخته می‌شود، با مجموعه‌ای از فیلم‌هایی که سویه‌های سیاسی داشت، در دهه ۱۹۶۰ به شهرت رسید.

او ساخت فیلم‌هایی مانند «Socialisme» و «Goodbye» را نیز با فناوری دیجیتال ساخت.

گدار در سال ۱۹۳۰ در پاریس متولد شد، بزرگ شد و در نیون، در ساحل دریاچه ژنو در سوئیس به مدرسه رفت. او در سال ۱۹۴۹ و پس از اتمام مدرسه‌اش به پاریس بازگشت و در کلوپ‌های سینمایی یک زیستگاه طبیعی و روشنفکری یافت که بنیان‌گزار موج نو فرانسه بود. گدار پس از ملاقات با افرادی مانند آندره بازن منتقد و کارگردانان دیگر، فرانسوا تروفو، کلود شابرول و ژاک ریوت، شروع به نوشتن برای مجلات فیلم جدید کرد.

منبع: گاردین مترجم: مهسا بهادری ۵۵۲۴۵ کد خبر 1673490

برچسب‌ها

سینمای جهان

کارگردانان سینمای جهان

بازیگران سینمای جهان

مطالب مرتبط

درگذشت یک ستاره دیگر سینما

این کارگردان ۹۰ ساله، دو کار دیگر انجام دهد، بازنشسته خواهد شد

بازیگر ایرانی سینمای فرانسه بر اثر کرونا درگذشت

درگذشت سینماگر مطرح بر اثر بیماری کرونا

بازیگر «جیمز باند» درگذشت

منبع مطلب : www.khabaronline.ir