صحرای عرفات کجاست

صحرای عرفات کجاست را از این سایت دریافت کنید.

عرفات

عرفات

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دشت عرفات به هنگام حج.

عَرَفات دشتی است در حدود ۲۰ کیلومتری جنوب شرقی مکه مکرمه در عربستان سعودی. این دشت در بیشتر سال غیرمسکونی است و در روز حج، نهم ماه ذی‌الحجه معروف به روز عرفه، زائران از منا به عرفات می‌روند تا مهم‌ترین بخش از آیین‌های حج را برگزار کنند. خطبه حج و لبیک و دعا و نمازهای ظهر و عصر در عرفات خوانده می‌شود. شامگاه، حج‌گذاران به مُزدَلِفه (گردآمدن‌گاه) بازمی‌گردند.[۱]

جغرافی[ویرایش]

عرفات، صحرایی است با طول ۱۲ کیلومتر و عرض شش کیلومتر و نیم کیلومتر و مساحت هفتاد و هشت کیلومتر مربع.[۲] اگر منطقه عرفات را به صورت کمانی در نظر بگیریم، اطراف قوس این کمان را رشته کوه‌هایی فرا گرفته‌است که وتر آن وادی عُرَنَه است. عرفات از طرف شمال شرقی محدود است به کوه اسمر که آن را «جبل سَعْد» نیز می‌گویند، و از خاور به کوه أشهب که آن را «مِلْحه» نیز خوانند و ارتفاعش از قبلی کمتر است، و از جنوب به رشته‌کوهی که بلندترین آن را «ام‌الرضوم» نامند، از قسمت شمال غربی و مغرب نیز محدود است به وادی عرنه.

همه این مناطق از آن قریش بوده‌است. درون موقف نیز کوهی قرار دارد که حجاج از آن بالا رفته، دعا می‌خوانند، این کوه در کتاب‌های تاریخی به نام‌های «جبل الرحمه»، «قُرَین»، «الال» - به کسر و فتح الف - و «نابت» نامیده شده‌است و در میان مشاعر، تنها عرفات بیرون حرم واقع شده‌است.[۳]

تاریخ[ویرایش]

تا قبل از پیدایش زمزم، به دلیل وجود چاه‌های آب در اطراف عرفات برخی قبایل، چون جرهمیان، این منطقه را به عنوان محلّ سکونت خود برگزیده بودند. جرهمیان تا قبل از پیدایش زمزم در عرفات و ذی المجاز سکونت داشتند، پس از آن که، بواسطه پرواز مرغان، از وجود آب در مکه آگاه شدند، رفته رفته به مکه آمده، و کنار زمزم را برای سکونت خود برگزیدند. لیکن با پر شدن چاه زمزم به وسیله جرهمیان و کمبود آب در مکّه و وجود منابع آب در اطراف عرفات، و هموار بودن زمین در این منطقه، بار دیگر گروهی از مردم، به این سرزمین آمده، به ایجاد نخلستان و کشت و زرع پرداختند. برخی در آنجا ساکن شده، و برخی دیگر نیز به صورت فصلی و مقطعی به این مکان می‌آمدند. مدّتی بعد، آب چاه‌های موجود در عرفات را به مکّه منتقل و مردم از آن بهره می‌گرفتند.[۳]

ازرقی به نقل از ابن‌عباس می‌نویسد: چون قریش در سرزمین مکه ساکن شدند و جمعیت آنان زیاد شد، کمیِ آب برای آنان مشکل ایجاد کرد، در نتیجه، در مکه چاه‌هایی حفر شد، مُرَّة بن کعب بن لؤی، چاهی به نام رُمْ حفر کرد که محل آن در وادی عُرَنه و نزدیک عرفات قرار داشت. همچنین چاه «روا» در بیرون مکه و در صحراهای کنار عرفات قرار داشته‌است، اعراب هم در آن روزگار اطراف مکه ساکن بوده‌اند. بشاری در گزارش خود از عرفات می‌نویسد: «عرفات روستایی است که در آن کشتزارها و سبزه زارها و مزارع خربزه وجود دارد و مردم مکه در آنجا خانه‌های زیبایی دارند که روز عرفه در آن فرود می‌آیند.»[۳]

البته یاقوت حموی مکان این روستا را در فاصله دو مایلی، از موقف کنونی، می‌داند. آنچه مسلم است این است که در این منطقه اشخاصی سکونت داشته و بدین جهت آنان را عَرَفی می‌نامیده‌اند. زَنفَل بن شداد عَرَفی از جمله این کسان است.

دولت عربستان، درختان زیادی در عرفات کاشته، که با رشد آنها، همه ساله بر زیبایی این سرزمین افزوده می‌شود، در طول سال نیز اهالی مکه به عنوان تفریح به آنجا آمده، از سایه درختان و منظره زیبای آن بهره می‌گیرند.

راز نامگذاری این سرزمین به عرفات[ویرایش]

آدم و حوا بعد از هبوط یکدیگر ار در آن سرزمین شناختند.

آن دو در این سرزمین به گناهان خود اعتراف کردند و نیز جبرئیل هنگام تعلیم مناسک حج به ابراهیم نبی به او گفت در این سرزمین در پیشگاه خداوند به گناهانت اعتراف کن.

آنگاه که ابراهیم پیامبر از خدا خواست تا مناسک حج را به وی ارائه کرده و بیاموزد ک «ربنا ... وارنا مناسکنا و تب علینا»[۴] جبرئیل که مامور تعلیم مناسک به ابراهیم بود، به هنگام حضور در سرزمین عرفات، به وی گفت: هذه عرفات فاعرف بها مناسکک و اعترف بذنبک»

ابراهیم قبل از روز نهم ذیحجه خواب دید که فرزندش را ذبح می‌کند. وقتی از خواب بیدار شد به حالت تروی و فکر فرو رفت که آیا این رویا الهی و به منزله دستور آسمانی است یا نه. از این رو روز هشتم را یوم الترویه می نامند .[۵]

منابع[ویرایش]

↑ لغتنامه دهخدا: عرفات.

↑ "مرکز تعلیمات اسلامی واشینگتن".

↑ پرش به بالا به:

۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ قاضی عسکر، علی: سرزمین عرفات. در مجله: میقات حج. تابستان ۱۳۷۴، شماره ۱۲. صفحهٔ ۱۴۲.

↑ سوره بقره آیه 128

↑ جوادی آملی، عبدالله (۱۳۷۷). . قم: اسراء. صص. ۲۹۳. شابک ۹۶۴-۵۹۸۴-۴۱-۶.

رده‌ها: حجکوه‌های عربستان سعودیمکهاسلام

منبع مطلب : fa.wikipedia.org

صحرای عرفات کجاست؟

عرفات، نام منطقه وسیعی است با مساحت حدود ۱۸ کیلومتر مربع، در شرق مکه، اندکی متمایل به جنوب، در میان راه طائف و مکه است.

۱۱:۰۰ - ۰۸ شهريور ۱۳۹۶ ۶۲۲۲۵۴۶ نظر دادن اشتراک گذاری دانلود PDF صحرای عرفات کجاست؟

عرفات، نام منطقه وسیعی است با مساحت حدود ۱۸ کیلومتر مربع، در شرق مکه، اندکی متمایل به جنوب، در میان راه طائف و مکه است.

به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛عرفات، نام منطقه وسیعی است با مساحت حدود ۱۸ کیلومتر مربع، در شرق مکه، اندکی متمایل به جنوب، در میان راه طائف و مکه، این منطقه به وسیله کوه‌هایی که به شکل نیم دایره در اطرافش قرار دارد، مشخص شده است.حجّاج بیت الله الحرام در روز عرفه؛ یعنی نهم ذی‌حجه، از ظهر تا مغرب شرعی در این منطقه حضور می‌یابند و در اصطلاح فقهی، این حضور «وقوف» نامیده می‌شود.

اهمیت حضور در عرفات تا آنجاست که گفته‌اند: «الحجُّ عرفة» یا «الحَجُّ عرفات». این وقوف یکی از ارکان حج تمتّع است و در صورت تحقق نیافتن آن، حج محقق نمی‌شود. این تأکید قدری هم به خاطر تحریض قریش بر وقوف در عرفات بود؛ زیرا آنان که خود را طایفه برگزیده می‌دانستند و به اصطلاح اهل حُمْس یا تشدّد در دینداری و اهل حرم معرفی می‌کردند، خود را بی‌نیاز از وقوف در عرفات می‌دیدند. این در حالی بود که رسول‌ خدا (ص) این برخورد آنان را نادرست دانست و خود در حجّة الوداع، در عرفات وقوف کرد. اساس این دستور نیز این آیت کریمه قرآنی بود که فرمود: (ثُمَّ أَفِیضُوا مِنْ حَیْثُ أَفاضَ النَّاسُ)آیه یاد شده در رد پندار کسانی نازل گردید که با خود بر‌تر بینی و به بهانه‌های واهی از وقوف در عرفات استنکاف می‌ورزیدند.

عرفات در خارج از محدوده حرم است و وقوف در آن؛ یعنی بیرون رفتن حاجی از محدوده حرم و بازگشت به درون حرم تفسیر شده است. در ادوار مختلف تاریخی و تا به امروز اطراف عرفات را با علائم و تابلو به طور دقیق مشخص کرده‌اند. درباره نامگذاری این منطقه به عرفات، چهار نکته گفته‌اند:

دلیل نامگذاری منطقه عرفات چیست؟

وقتی جبرئیل امین مراسم حج را به آدم (ع) یا به ابراهیم خلیل (ع) آموخت، در پایان به او گفت: عَرَفْت؟ آیا‌شناختی؟

آدم و حوّا، در این منطقه یکدیگر را شناختند (= تَعارَفا) و باز یافتند.

عرفات از آن رو به این نام شناخته شد که مردم در آنجا به گناهان خود اعتراف می‌کنند. در روایتی از امام صادق (ع) نقل شده است که درباره نامگذاری عرفات فرمودند: جبرئیل در ظهر عرفه از ابراهیم (ع) پرسید:‌ای ابراهیم! به گناهان خود اعتراف کن و مناسک را ب‌شناس. عرفات را به خاطر این سخن جبرئیل که گفت: «اعْترف»؛ عرفات نامیدند.

برخی هم عرفه را به معنای کوه گرفته‌اند.

در شمال شرقی عرفات، «جبل‌الرحمه» قرار دارد. این کوه مستقل از کوه‌هایی است که منطقه را در حصار خود گرفته‌اند. در قرن ششم هجری، جمال الدین اصفهانی وزیر موصل و شام، از پایین تا بالای کوه را پله ساخت تا صعود به آن آسان شود. گفتنی است در فقه شیعه، در زمان وقوف- در روز نهم ذی‌حجه از ظهر شرعی تا مغرب شرعی است- صعود به کوه عرفه کراهت دارد.

قرائت خطبه حجّةالوداع توسط رسول خدا (ص)

روایت شده است که رسول خدا (ص) خطبه حجّةالوداع را بر فراز این کوه ایراد کرد. در گذشته مسجد کوچکی با نام «مسجد الصَّخَرات» در پایین کوه بوده که گفتهاند آنجا محل سخنرانی رسولخدا (ص) بوده است.

 کوه جبل الرحمه

اهمیت خطبه حجّةالوداع چیست؟

این خطبه از اهمیت بسیاری برخوردار بوده و حاوی چندین نکته مهم است؛ از جمله:

لزوم رعایت حرمت مال و جان یکدیگر.

رعایت حرمت ماههای حرام و از بین بردن تغییراتی که در ماههای سال برای جابجایی ماههای حرام انجام می‌دادند.

بازگرداندن امانت مردم در نزد هر کسی که است.

لغو ربا و طلبهای رَبَوی.

لغو حقوق مربوط به خونهایی که در جاهلیت ریخته شده است.

رعایت حقوق متقابل همسران به ویژه رعایت حقوق زنان از سوی مردان.

بخشش گناهان افراد حاضر در روز عرفه

در روایات، تأکید زیادی بر بخشش گناهانِ افراد حاضر در عرفات در روز عرفه شده است. امام علی (ع) می‌گوید: به رسول خدا (ص) گفته شد: کدام گروه از اهل عرفات، جرمشان بزرگ‌تر است؟ حضرت فرمود: الَّذی یَنْصَرِفُ مِن عَرَفات و هُوَ یَظُنُّ أنَّه لم یُغْفَر له.

کسی که از عرفات بر می‌گردد و گمان می‌برد که بخشیده نشده است.

امام صادق (ع) در شرح این سخن فرمودند: مقصود کسی است که از رحمت خداوند عزّو جل مایوس است.

مشعرالحرام یا مُزْدَلفه‌ کجاست؟ 

حُجاج در راه بازگشت از عرفات به سوی مکه، از وادی مأزَمَیْن می‌گذرند که میان دو کوه است. «مأزم» به معنای راه تنگ و به عبارت دیگر، تنگه است، این اشاره به دو راه رفت و برگشتِ تنگِ این ناحیه دارد. حاجی با عبور از این وادی، به مزدلفه یا سرزمینِ مشعرالحرام می‌رسد و در سویِ دیگر مشعرالحرام؛ یعنی سمت منا، وادی محسِّر قرار دارد که با گذر از آن وادیِ کوچک، وارد منا می‌شود. محدوده مزدلفه با تابلوهای بسیار بزرگی معین شده و با جمله «بدایة مزدلفه» یا «نهایة مزدلفه» می‌توان حدود آن را شناخت.

نامگذاری این نقطه مزدلفه، یعنی محل ازدحام مردم، به دلیل اجتماع تمامی حجاج در شب دهم ذی حجه در آنجاست، خداوند در قرآن از این سرزمین یاد کرده است:

(لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُناحٌ أَنْ تَبْتَغُوا فَضْلًا مِنْ رَبِّکُمْ فَإِذا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفاتٍ فَاذْکُرُوا اللهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ وَ اذْکُرُوهُ کَما هَداکُمْ وَ إِنْ کُنْتُمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّینَ ثُمَّ أَفِیضُوا مِنْ حَیْثُ أَفاضَ النَّاسُ وَ اسْتَغْفِرُوا اللهَ إِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ )

در فاصله شش کیلومتری مسجد نَمِره و پنج کیلومتر و نیمی مسجد خَیْف در منا، مسجد مزدلفه واقع است. این مسجد در آغاز عهد عباسی، مساحتی حدود چهار هزار متر مربع داشته وتن‌ها حصاری در اطراف آن بوده و سقف نداشته است. مسجد پیشگفته بار‌ها بازسازی شده و سلاطین ترک عثمانی نیز در سال ۱۰۷۲ قمری، آن را بازسازی کردند. در سال ۱۳۹۹ قمری بنای جدید آن پایان یافت. اکنون مساحت مستطیل شکل آن حدود شش هزار متر مربع است.

منبع مطلب : www.yjc.news