حضرت سکینه چگونه به شهادت رسید

حضرت سکینه چگونه به شهادت رسید را از این سایت دریافت کنید.

نگاهی به زندگی حضرت سکینه(س)

سَکینه، دختر امام حسین علیه السلام و مادرش رباب دختر امری ءالقیس است. نامش را امینه، امنیه و آمنه ذکر کرده اند و لقب وی...

نگاهی به زندگی حضرت سکینه(س)

نویسندگان: زهرا نساجیمنبع: فرهنگ کوثر 1384 شماره 61حوزه های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی علوم اسلامی تاریخ اسلام و سیره تاریخ و سیره شناسی سایر

دریافت مقاله

آرشیو

آرشیو شماره ها:

۸۰

سال ۱۳۸۹ (۲)

سال ۱۳۸۸ (۴)

سال ۱۳۸۷ (۴)

سال ۱۳۸۶ (۴)

سال ۱۳۸۵ (۴)

سال ۱۳۸۴ (۴)

سال ۱۳۸۲ (۴)

سال ۱۳۸۱ (۴)

سال ۱۳۸۰ (۳)

سال ۱۳۷۹ (۱۲)

سال ۱۳۷۸ (۱۲)

سال ۱۳۷۷ (۱۱)

سال ۱۳۷۶ (۱۲)

چکیده

متن

سَکینه، دختر امام حسین علیه السلام و مادرش رباب دختر امری ءالقیس است. نامش را امینه، امنیه و آمنه ذکر کرده اند و لقب وی را سکینه نهاده اند که به معنی وقار و سکون است.

سکینه همسر عبدالله اکبر، فرزند امام حسن و پسر عموی اوست که در روز عاشورا همراه امام حسین علیه السلام به شهادت رسید. از زمان ولادت حضرت سکینه علیها السلام اطلاع دقیقی در دست نیست؛ اما با توجه به فرمایش امام حسین علیه السلام خطاب به وی که فرمود: «تو بهترین بانوانی!» در می یابیم که وی در کربلا بانویی رشیده بوده و بین ده تا سیزده سال، سن داشته است.(1) آن حضرت حدود هفتاد سال عمر کرد و در سال 117 ق. در مدینه و بنابر قولی در راه حجّ عمره از دنیا رفت.(2)

خواهر سکینه، فاطمه و برادرانش امام زین العابدین، حضرت علی اکبر و عبدالله (علی اصغر) علیهم السلام اند.

رباب کیست؟

رباب همسر گرانقدر امام حسین علیه السلام، مادر عبدالله و سکینه و از زنان شایسته و نامدار تاریخ اسلام است. وی بانویی فاضله و محدّثه بود که همراه امام حسین علیه السلام و فرزندانش در کربلا حضور داشت. وی شاهد شهادت همسر و طفل شیرخواره اش بوده و رنج و مشقّات سفر کربلا را تحمّل نموده است. او وظیفه سنگین خویش را آن طور که مورد رضایت خدا و فرزند پیامبر بود، انجام داد. وی پس از آن به عنوان اسیر همراه دیگر زنان و دختران کاروان حسینی به کوفه و شام برده شد و در نهایت، به مدینه آمد و در آنجا اقامت گزید. رباب که از بهترین زنان عصر خویش بود، نزد امام حسین علیه السلام منزلتی عظیم داشت و شدّت علاقه امام به وی، به قدری بود که حضرت فرمود:

«من خانه ای را که سکینه و رباب در آن ساکنند، دوست دارم. علاقه مند به ایشان هستم و مال خود را برایشان خرج می کنم.»(3)

در مقابل، رباب هم که افتخار همسری امام حسین علیه السلام را داشت، این ارزش را حفظ نمود و بعد از واقعه عاشورا و شهادت همسرش با اینکه خواستگاران فراوانی داشت همه را رد کرد و گفت:

«پس از فرزند رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم همسری بر نمی گزینم.»(4)

او به تحقیق دریافته بود که هیچ کس نمی تواند همانند امامباشد و درس هایی را که او از مکتب انسان ساز حسینی فرا گرفته بود، دوباره برایش زمزمه کند. رباب به امام حسین علیه السلام بسیار وفادار بود و در حمایت و تبعیت از آن حضرت، زندگی کرد و پس از شهادت جانگدازش همراه دخترش سکینه، خیمه عزا برپا نمود و به اقامه عزای آن امام همام پرداخت. امام صادق علیه السلام در این باره می فرماید:

«هنگامی که امام حسین علیه السلام شهید شد، همسر آن حضرت، رباب، برایش مجلس سوگواری برپا نمود و همراه زنان و خدمتگزارانش چنان گریه کرد که اشک چشمانش خشک گردید.»(5)

غم و اندوه فقدان امام سبب شده تا رباب یک سال پس از واقعه عاشورا از دنیا برود.

علاّمه مامقانی، رباب را در زمره زنان راوی حدیث نام برده و می نویسد:

«نسبت به روایت وی، نهایت اعتماد است.»

یکی از مورّخان معاصر می گوید: او یکی از شاعران عرب و از برترین و برگزیده ترین زنان عصر خویش بود.(6)

رباب وقتی سر امام را در مجلس ابن زیاد مشاهده کرد، به شدّت منقلب شد و بنابر درخواستش هنگامی که سر را به او دادند، در آغوش گرفت و بوسید، از داغ امام گریست و اشعاری را زمزمه کرد که ترجمه اش چنین است:

آه! حسین من که از دستم رفت و داغش تا ابد بر دلم ماند. در کربلا نیزه ها به او هجوم آورده و تنش را به خاک و خون کشید. خداوند، جنایتکاران کربلا را سیراب نگرداند!(7)

مرثیه دیگر رباب در غم از دست دادن همسرش این گونه است:

آنکه را که فروغ بخش عالَمی بود، به خاک و خون افکندند و تنِ بی سر او را دفن کردند. خداوند، پاداش بسیار به تو عطا کند ای نواده رسول خدا! که با عزّت و شرف، سالار شهیدان گشتی و از خسران دور بودی! تو برای من کوهی بلند افراشتی که در پناهت آرام بودم و الطافت نسبت به ما قطع نمی شد. اکنون که تو رفتی، پدر یتیمان چه کسی باشد؟ و دستگیر محرومان که خواهد بود...؟(8)

عبدالله، برادر سکینه

عبدالله فرزند دیگر رباب و برادر سکینه علیها السلام است. امام وقتی یاران و افرادی از خانواده اش به شهادت رسیدند، تنها ماند و دیگر امیدی به یاری کسی نداشت، بنابراین برای خداحافظی به جانب خیمه ها آمد و اهل و عیالش را به صبر دعوت نمود و از آنها خواست قضا و قدر الهی را بپذیرند و از اطاعت پروردگار دل خوش باشند. وی سپس طفل شیرخواره اش را طلبید تا برای آخرین بار او را ببیند. حضرت زینب علیها السلام عبدالله را نزد امام علیه السلام آورد. آن حضرت فرزندش را به آغوش گرفت و گونه هایش را بوسید. هنوز وداع امام به پایان نرسیده بود که ملعونی از لشکر دشمن، گلوی عبدالله را نشانه گرفت و با تیر جفا پیکرش را به خون آغشته کرد. امام که از جسارت دشمن و شهادت مظلومانه آن طفل دل آزرده شده بود، مشتش را از خون گلوی او پر نمود و به طرف آسمان پاشید و فرمود:

«خداوندا! این مصیبت بر من آسان است، چون که در معرض دید تو است.»(9)

امام حسین علیه السلام برای دفن عبدالله قبری حفر کرد و تنِ غرقه به خونش را به خاک سپرد. نگاه پرمهر و غمبار سکینه و مادرش در وداع با قربانی شش ماهه، عظمت این مصیبت را دو چندان نمود.

امام زمان علیه السلام در «زیارت ناحیه مقدّسه» می فرماید:

سلام بر عبدالله شیرخوار که او را هدف تیر قرار دادند و در آغوش پدر به قتلش رساندند. خدا لعنت کند حرملة بن کاهلی را که تیر به سویش انداخت...

گلستان فضایل

سکینه از چشمه زلال دانش و معرفت امام حسین علیه السلام جرعه ها نوشید و به درجه ای از ایمان و باور دینی رسید که امام در توصیفش می فرماید:

غالب (اوقات) بر سکینه چنین است که با تمام وجود محو جمال ازلی است. ایّامش غرق در عبادت و راز و نیاز با پروردگار سپری می گردد.(10)

منبع مطلب : ensani.ir

ماجرای وفات و محل دفن حضرت سکینه (س) و جایگاه ایشان در روایت واقعه‌ی عاشورا

در این گزارش با ماجرای وفات و محل دفن حضرت سکینه (س) و جایگاه ایشان در روایت واقعه‌ی عاشورا آشنا می‌شویم.

۱۷:۰۸ - ۱۷ دی ۱۳۹۲ ۴۶۹۸۴۰۴ نظر دادن اشتراک گذاری دانلود PDF

ماجرای وفات و محل دفن حضرت سکینه (س) و جایگاه ایشان در روایت واقعه‌ی عاشورا

در این گزارش با ماجرای وفات و محل دفن حضرت سکینه (س) و جایگاه ایشان در روایت واقعه‌ی عاشورا آشنا می‌شویم.

به گزارش خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران، حضرت سکینه (س)، روز پنجم ربیع الاول سال 117 هجری قمری پس از 20 سال از شهادت امام سجاد(ع) وفات نمود.

حضرت سکینه(س) هنگام وفات در مدینه سکونت داشتند، روایت‌های بسیاری در خصوص محل دفن آن حضرت(س) وجود دارد.

در این بخش از گزارش به روایات محل دفن حضرت سکینه ( س) اشاره می کنیم.

حضرت سکینه روز پنجم ربیع الاول سال 117 هجری قمری در سن بین 67 تا 70 سالگی در مدینه وفات نمود.

حاکم معاصر حضرت سکینه (س) پس از وفات ایشان اجازه برگزاری مراسم تشییع پیکر مبارک ایشان را ندادند.

بر اساس روایات مختلف پیکر مبارک حضرت سکینه(س) در مدینه به خام سپرده شده است.

بعضی بر این باورند که حرم حضرت سکینه (س) در شهر شام(دمشق) و سوریه است.

مرحوم سید محسن امین بر این باور است که حرم سکینه (س) که در دمشق سوریه واقع است هیچ ارتباطی به حضرت سکینه(س) ندارد بلکه فقط تشابه اسمی وجود دارد.

این حرم مربوط به سکینه دختر یکی از ملوک شام است زیرا بر صندوقی که بر قبر نهاده‌اند به خط کوفی مشجر عنوان سکینه لقب الملک نوشته شده است.

مرحوم حاج شیخ عباس قمی نیز نظر مرحوم سید محسن امینی را تصدیق نموده است.

بنابر این آن گونه که همه مورخان نوشته‌اند حضرت سکینه(س) در مدینه مقیم بوده و در آنجا رحلت نموده است.

*حضرت سکینه(س) شاعره‌ی اهل بیت(ع)

حضرت سکینه(س) واقعه کربلا را با سرودن اشعاری به دیگران روایت کرده است.

آن حضرت (س) دارای توانمندی بسیار در عرصه ادبیات، سرودن اشعار به عنوان ادیب توانا و داور منصف در میان شاعران دوران خود بوده است.

بر اساس روایت‌های بسیار شاعران معاصر حضرت سکینه(س) برای ارزش گذاری اشعار خود نزد آن حضرت (س) می‌آمدند و ایشان را به عنوان ادیبی توانا و داوری منصف می‌شناختند.

شاعران توانمند و مشهور معاصر حضرت سکینه(س) برای ملاقات آن حضرت( س) چند روز در مدینه توقف کردند تا به آنها اجازه ورود داده شود.

حضرت سکینه (س) در محلی دور از چشم آنها برای ملاقات و صحبت با آنها می‌نشستند و درباره اشعار گفتگو می‌کردند.

حضرت سکینه(س) ، با سرودن اشعار واقعه عاشورا،احادیث امامان معصوم(ع)، پیامبر اکرم(ص)،  ائمه اطهار(ع) و مسائل مذهبی را به دیگران بیان می‌کردند.

حضرت سکینه(س) نقش بسیار مهمی در  پیام‌رسانی واقعه عاشورا و اهداف قیام امام حسین(ع) داشتند.

آن حضرت (س) با پسر عموی گرامیشان حضرت عبدالله بن حسن(ع) ازدواج کردند.

حضرت عبدالله بن حسن(ع) در روز عاشورا به شهادت رسیدند.

پدر بزرگوار حضرت سکینه(س) امام حسین(ع) و مادر گرامیشان حضرت رباب (س) دختر امری القیس است.

حضرت سکینه(س) در روز پنجم ربیع الاول سال 117 هجری قمری پس از گذشت سالها از رویداد عاشورا در سن بین 67 تا 70 سالگی در شهر مدینه وفات نمودند.

انتهای  پیام/

باشگاه خبرنگاران جوان اجتماعی ازدواج و خانواده

منبع مطلب : www.yjc.news