شایع ترین بیماری در ماهی قرمز

از شایع ترین بیماری در ماهی قرمز می توان به وجود انگل در آنها اشاره کرد. اگر چه بیماری های زیادی می توانند ماهی های قرمز را تحت تاثیر قرار دهند اما مهمترین موضوع در بیماری های شایع در ماهی ها این است که آیا این بیماری ها به انسان هم منتقل می شوند و خطرناک هستند؟ آیا راهکارهایی برای پیشگیری از بروز بیماری های شایع در ماهی قرمز وجود دارد؟ اگر دوست دارید از ماهی های قرمز نگهداری کنید بهتر است شایع ترین بیماری ها در ماهی های قرمز را بشناسید. آنها عبارتند از:

شایع ترین بیماری ها در ماهی های قرمز

عفونت های باکتریایی

طیف گسترده ای از عفونت های باکتریایی وجود دارد که می تواند ماهی قرمز را تحت تاثیر قرار دهد، اما خوشبختانه اکثر آنها قابل درمان هستند. برخی از شایع ترین عفونت باکتریایی در ماهی ها عبارتند از:

بیماری سوراخ در سر

بیماری سوراخ در سر (HITH) روی سر ماهی تأثیر می گذارد و اغلب در گونه های آب شیرین رخ می دهد. علائم این بیماری اغلب به عنوان یک نقطه قرمز کوچک یا نقطه سیاه شروع و به تدریج عمیق تر و بزرگتر می شود. با شیوع بیماری، سوراخ های رنگ پریده و فرسایشی در سرتاسر سر ماهی قرمز ظاهر می شود.

علت اصلی بروز این وضعیت مشخص نیست. اما به نظر می رسد کمبودهای تغذیه ای، استرس و شرایط نامناسب آب نیز از مهمترین عوامل آن باشند.

بیماری سوراخ سر در ماهی ها را می توان با داروهای ضد باکتری که حاوی مترونیدازول به عنوان یک ماده فعال هستند، درمان کرد.

 

پوسیدگی باله / پوسیدگی دم

پوسیدگی باله معمولاً با مخازن کثیف و شرایط نامناسب آب همراه است. اگرچه این بیماری به طور کلی یک بیماری بسیار قابل درمان است، اما در برخی مواقع باله های آسیب دیده به درستی رشد نمی کنند و ممکن است چندین هفته طول بکشد تا بیماری به طور کامل از بین برود.

علائم پوسیدگی باله‌ به عنوان شایع ترین بیماری در ماهی قرمز می‌تواند ظریف باشد و در ابتدا مورد توجه قرار نگیرد. در ابتدا، لبه های باله ها سفید یا کدر به نظر می رسند. با شروع بیماری، لبه های باله ها با از بین رفتن بافت شروع به ساییدگی می کنند.

با از بین رفتن بافت مرده، باله ها به تدریج کوتاه تر شده و ناحیه عفونی ملتهب و قرمز می شوند. گاهی اوقات، نواحی خونی ظاهر می‌شوند که به طور بالقوه به سایر عفونت‌های باکتریایی یا قارچی اجازه نفوذ می‌دهند.

پوسیدگی باله توسط باکتری های آئروموناس، ویبریو یا سودوموناس ایجاد می شود. با این حال، این وضعیت معمولاً با کیفیت پایین آب، دمای نامناسب آب، ازدحام بیش از حد، تغذیه نادرست و استرس همراه است.

پوسیدگی باله را می توان با آنتی بیوتیک ها یا داروهای مخصوص پوسیدگی باله ها با موفقیت درمان کرد. با این حال، برای ریشه کن کردن بیماری و جلوگیری از عود بیماری، ابتدا باید مسائل بهداشت مخزن، کیفیت آب و رژیم غذایی را مورد بررسی قرار دهید.

زخم

زخم ها معمولاً با شرایط نامناسب آب، حملات انگل ها و ضربه های فیزیکی همراه هستند. این موارد عموماً به صورت زخم های بزرگ و باز روی بدن یا سر ماهی ظاهر می شوند که اغلب دارای مرکز سفید رنگ و خون در اطراف لبه های زخم هستند. گاهی اوقات، زخم ها به بافت ماهیچه ای زیر پوست ماهی انتشار می یابند یا حتی در موارد شدید به اندام های داخلی نفوذ می کنند. در صورت عدم درمان، زخم می تواند منجر به مرگ ماهی های قرمز شوند.

زخم ها به عنوان یکی از شایع ترین بیماری در ماهی قرمز معمولاً توسط باکتری های آئروموناس، ویبریو یا سودوموناس ایجاد می شوند. با این حال، این وضعیت معمولاً با کیفیت پایین آب، حملات انگل ها، آسیب فیزیکی یا استرس همراه است.

در این موارد می توانید برای درمان ماهی خود با اطمینان از تمیز بودن آب مخزن و مطابق با پارامترهای صحیح برای ماهی قرمز خود شروع کنید. اگر انگل در مخزن وجود دارد، قبل از درمان زخم باید آنها را خارج کرد. ماهی را در حمام نمک قرار دهید و سپس داروی ضد باکتریایی مصرف کنید.

بیماری پاپی

بیماری پوپای (اگزوفتالمی) باعث تورم چشم ماهی و بیرون زدن آن از حفره آن می شود. پاپی می تواند یک یا هر دو چشم را تحت تاثیر قرار دهد. این بیماری به عنوان یکی از شایع ترین بیماری در ماهی قرمز ممکن است در اثر هر یک از شرایط زیر بروز کند:

شرایط آب بد ضربه فیزیکی یا آسیب به چشم(ها) نوعی عفونت باکتریایی یا حمله انگل تصور می‌شود که حباب‌های بیش از حد اکسیژن در آب می‌تواند باعث تجمع گاز در کره چشم ماهی و باعث تورم آن شود.

درمان این بیماری به علت اصلی آن بستگی دارد. در صورت آسیب به چشم، می توانید آب را با نمک آکواریومی درمان کنید تا چشم بهبود یابد. اگر آزمایش‌های آب نشان داد که ترکیب شیمیایی آب نادرست است، باید برای اصلاح آن از طریق تغییرات جزئی آب یا تنظیم pH اقدام کنید. شرایط باکتریایی باید با استفاده از داروهای ضد باکتری مناسب درمان شوند.

Dropsy

یکی دیگر از شایع ترین بیماری در ماهی های قرمز Dropsy است. Dropsy یک نام پزشکی قدیمی برای وضعیتی است که به درستی ادم یا آسیت نامیده می شود. این بیماری به دلیل تجمع مایع باعث تورم بافت های نرم داخل حفره بدن ماهی می شود. ماهی‌های مبتلا به این وضعیت ممکن است علائم زیر را بروز دهند:

شکم متورم چشم های برآمده آبشش رنگ پریده مقعد قرمز و متورم بی حالی از دست دادن اشتها شنا در سطح آب مدفوع رنگ پریده و رشته ای زخم در امتداد خط جانبی ستون فقرات خمیده لکه های قرمز روی باله ها یا پوست فلس هایی که بیرون زده اند و ظاهری شبیه کاج به ماهی می دهند.

این بیماری در ماهی های قرمز عموماً توسط باکتری معمولی آئروموناس ایجاد می شود و بر ماهی های قرمزی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند تأثیر می گذارد. مهمترین علل بروز این وضعیت در ماهی ها عبارتند از:

کیفیت آب ضعیف شوک دما تغذیه نادرست

معمولاً ماهیانی که برای مدت طولانی در معرض استرس بوده اند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این وضعیت قرار دارند.

درمان وضعیت Dropsy

برای درمان این وضعیت باید اول علت زمینه ای را برطرف کرده و سپس مراحل زیر را دنبال کنید:

ماهی را به مخزن قرنطینه منتقل کنید. به ازای هر 1 گالن آب، 1 قاشق چایخوری نمک آکواریوم را به مخزن اضافه کنید. فقط از غذاهای با کیفیت تغذیه کنید. ماهی را با آنتی بیوتیک در آب یا غذا درمان کنید. آب مخزن را هر روز بررسی کنید.

بیماری فلکسی باکتر کولومناریس

بیماری Columnaris یکی دیگر از شایع ترین بیماری در ماهی های قرمز است که در اثر عفونت باکتریایی ایجاد می شود و می تواند داخلی یا خارجی، حاد یا مزمن باشد. گاهی اوقات به دلیل ضایعات کپک مانندی که باکتری ها ایجاد می کنند، این بیماری با عفونت قارچی اشتباه گرفته می شود. بیماری Columnaris در ابتدا به صورت لکه های سفید یا خاکستری روی سر، آبشش ها و باله های ماهی ظاهر می شود.

با پیشرفت بیماری، ضایعات به رنگ قهوه ای یا زرد در می آیند و به سمت پایین و پهلوها امتداد می یابند و به این بیماری نام رایج “بیماری پشت زین” داده می شود. ضایعات اطراف دهان پنبه ای یا کپک زده هستند و به تدریج بافت را از بین می برند. باله های ماهی فرسوده می شوند و آبشش ها در نهایت متلاشی می شوند و ماهی قادر به نفس کشیدن نیست و در نهایت باعث مرگ می شود.

در موارد عفونت های داخلی، ماهی به تدریج بیمار می شود و بدون هیچ علائم ظاهری خارجی مشخصی می میرد.

Columnaris عموماً مرتبط با استرس است و می تواند در اثر قرار گرفتن طولانی مدت در شرایط آب ضعیف ایجاد شود. این بیماری در ماهی ها را می توان با داروهای آنتی بیوتیک، به ویژه Terramycin درمان کرد و افزودن نمک آکواریوم به مخزن نیز می تواند در برخی موارد کمک کننده باشد.

عفونت های انگلی در ماهی قرمز

چندین انگل خارجی و داخلی وجود دارد که می تواند به ماهی قرمز تانک و آبگیر حمله کند. انگل ها معمولاً از طریق ماهی های جدید، متصل به گیاهان یا غذاهای زنده به آکواریوم شما راه پیدا می کنند. برخی از این انگل ها در ماهی قرمز عبارتند از:

تریکودینا

تریکودینا انگل های خارجی کوچکی هستند که روی پوست ماهی زندگی می کنند. اگرچه آنها به ماهی آسیبی نمی‌رسانند، اما اگر به تعداد زیاد ظاهر شوند، می‌توانند برای ماهی بسیار آزاردهنده باشند. تحریکی که انگل‌ها ایجاد می‌کنند باعث می‌شود که ماهی در تلاش برای خلاص شدن از شر موجودات، تکان بخورد و به اجسام جامد در مخزن ساییده شود. در هجوم شدید، ماهی ممکن است از خوردن دست بکشد، بی حال شود و باله های خود را ببندد.

تریکودینا معمولاً با مخازن پر ازدحام و شرایط آب بد همراه است.

گاهی اوقات این بیماری را می توان با مصرف داروهای ضد انگلی بدون نسخه درمان کرد. با این حال، پرمنگنات پتاسیم سرعت درمان بهتری دارد. حمام نمک می تواند برای درمان یک یا دو ماهی مفید باشد.

کرم لنگر (Lernaea)

کرم های لنگر را می توان با چشم غیرمسلح تشخیص داد. این کرم ها از پوست ماهی بیرون زده و به داخل آب کشیده می شوند.   در این شرایط ساختارهای کرم مانند کوتاه و سفیدی را خواهید دید که از زیر فلس های ماهی بیرون زده اند. گاهی اوقات کرم‌ها را در دهان ماهی می‌بینید، جایی که به پایین آویزان می‌شوند و مانند بالن که در نهنگ‌ها می‌بینید ظاهر می‌شوند. همچنین ممکن است لکه هایی از فیبروز یا خونریزی را در جایی که کرم افتاده است متوجه شوید.

کرم‌های لنگر معمولاً روی ماهی‌های جدید، گیاهانی که با ماهی یا با غذاهای زنده نگهداری می‌شوند، وارد آکواریوم می‌شوند.

اگر ماهی قرمز شما کرم لنگر دارد، وسوسه نشوید که کرم ها را از ماهی بیرون بکشید! گاهی اوقات، درمان بدون نسخه برای رفع مشکل ممکن است موثر باشد.

مخملی

بیماری مخملی در ماهی را زنگ یا غبار طلا نیز می نامند که توسط یک انگل کوچک به نام اودینیم یا پیسینودینیم ایجاد می شود. ماهی های مبتلا به بیماری مخملی برخی یا همه علائم زیر را نشان می دهند:

مالش یا خراشیدن روی اجسام داخل مخزن بی حالی کم اشتهایی و کاهش وزن تنفس سخت یا سریع

در صورت بروز این وضعیت لایه ریز زنگ زده یا زرد رنگ روی پوست، ظاهری مخملی به ماهی می دهد. هنگامی که بیماری پیشرفت می کند، پوست ماهی شروع به کنده شدن می کند. انگل اودینیم در بسیاری از آکواریوم ها وجود دارد اما تنها زمانی مشکل ساز می شود که ماهی تحت استرس یا شرایط آب نامناسب باشد.

دمای آب را بالا ببرید. چراغ ها را خاموش کنید یا برای چند روز کم نور کنید. مخزن را با سولفات مس به مدت ده روز درمان کنید. در طول دوره درمان، فیلتر کربن خود را بردارید. بی مهرگان و حلزون ها نیز باید حذف شوند زیرا به مس بسیار حساس هستند.

شپش ماهی (آرگولوس)

شپش ماهی را می توان با چشم غیر مسلح که به بدن ماهی چسبیده است تشخیص داد. علائم شپش ماهی به صورت لکه های ریز، مسطح، قهوه ای/سبز در حال خزیدن یا چسبیده به پوست ماهی ظاهر می شود. لکه های قرمز اغلب به دلیل تحریکاتی که شپش ایجاد می کند روی پوست ظاهر می شود.

ماهی‌های مبتلا به شپش بی‌قرار و تحریک‌پذیر هستند و برای خلاص شدن از شر انگل‌های مزاحم، روی ساختارهای سخت داخل مخزن خراشیده می‌شوند.

شپش ماهی معمولاً با ماهی های حوضچه ای همراه است که به محیط آکواریوم منتقل شده اند.

می توانید شپش را با یک داروی ضد انگلی مناسب که به مخزن ماهی خود اضافه درمان کنید. اگر ماهی هر گونه زخم قابل مشاهده ای دارد، باید نمک آکواریوم را به آب اضافه کنید.

 

فلوکس (Gyrodactylus و Dactylogyrus)

آبشش (Dactylogyrus) و فلوک پوست (Gyrodactylus) انگل‌های رایج ماهی هستند که از پوست خارجی و بافت‌های آبشش تغذیه می‌کنند. هنگامی که آنها به تعداد زیاد رخ می دهند، هجوم های فلوک می تواند کشنده باشد.

فلوک ها با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیستند. ماهی‌های مبتلا به هجوم انگل‌ها معمولاً در پاسخ به تحریکات ناشی از انگل‌های روی پوست خود، به اجسام داخل مخزن تکان می‌خورند.

گاهی اوقات، کبودی روی پوست ماهی یا فلس های از دست رفته در جایی که ماهی به چیزی مالیده و آسیب جزئی دیده است، مشاهده می کنید. فلوک ها معمولاً روی ماهی های جدید یا گیاهانی که در همان آکواریوم ماهی های آلوده نگهداری می شوند وارد آکواریوم می شوند.

متأسفانه، فلوک ها با علائم مشابه سایر عفونت های انگلی ظاهر می شوند و تشخیص این بیماری در ماهی های قرمز را نسبتاً دشوار می کند. بنابراین، ممکن است نیاز داشته باشید که آب را با داروهای ضد انگلی مختلف درمان کنید تا زمانی که داروی موثر را پیدا کنید.

کوستیا

Costia یا Costiasis یک انگل تک یاخته مژکدار آب شیرین است. انگل ها روی آبشش یا پوست ماهی می چسبند و در آنجا از ماهی تغذیه می کنند.

آلودگی به کوستیا در ماهی های قرمز می تواند با علائم زیر همراه باشد:

تولید بیش از حد مخاط بی حالی دیسترس تنفسی استراحت روی شن ناتوانی عمومی

از آنجایی که این انگل ها از آبشش ماهی تغذیه می کنند، می توانند به سرعت ماهی را با محروم کردن اکسیژن از بین ببرند. همچنین، به دلیل آسیب پوستی که انگل Costia هنگام تغذیه ایجاد می کند، عفونت های باکتریایی و قارچی ثانویه نیز می توانند مشکل ساز شوند.

Costia هنگام تولید مثل از ماهی به ماهی دیگر منتقل و به سرعت در یک آکواریوم پخش می شود. این انگل ها معمولاً وارد مخزن شما می شوند که به ماهی های جدید متصل است.

شما می توانید Costia را با دارو های تجاری آکواریومی مانند مالاکیت گرین، آکریفلاوین و پرمنگنات پتاسیم درمان کنید. حمام نمک قوی نیز می تواند موثر باشد.

کیلودونلا

Chilodonella به طور گسترده به عنوان یکی از خطرناک ترین انگل های ماهی در نظر گرفته می شود، عمدتاً به این دلیل که تشخیص آن بسیار دشوار است. در نتیجه، آسیب جدی به بافت ممکن است قبل از اینکه شما حتی از وجود مشکلی آگاه شوید، رخ دهد. مانند بسیاری از انگل های آبزی، Chilodonella معمولاً با ماهی های جدید یا با غذاهای زنده وارد مخزن شما می شود.

شما می توانید Chilodonella را با دارو های تجاری آکواریومی تهیه کنید، از جمله:

مالاکیت سبز آکریفلاوین پتاسیم پرمنگنات فرمالین فلز مس

حمام نمک نیز می تواند موثر باشد، به خصوص اگر ماهی در اثر ساییدگی به اشیاء داخل مخزن دچار ساییدگی شده باشد.

بیماری لکه سفید

بیماری لکه سفید یا Ich احتمالا شایع ترین بیماری است که طرفداران ماهی قرمز مشاهده می کنند. این بیماری توسط انگل Ichthyophthirius Multifiliis ایجاد می شود. در موارد پیشرفته، ماهی ممکن است دچار ضایعات و عفونت باکتریایی ثانویه شود. اگر این عارضه درمان نشود، آبشش‌های ماهی ممکن است به حدی مسدود شود که نتواند نفس بکشد و خفه شود.

انگل Ich اغلب در آکواریوم وجود دارد، اما تا زمانی که ماهی ها در اثر استرس یا شرایط بد آب ضعیف شوند، مورد توجه قرار نمی گیرد. درمان Ich نسبتا آسان است به شرط اینکه زود تشخیص داده شود. به دلیل چرخه زندگی انگل، باید درمان را به مدت ده تا ۱۴ روز ادامه دهید تا مطمئن شوید که مشکل عود نخواهد کرد.

شایع ترین بیماری های قارچی در ماهی قرمز

قارچ یک بیماری بسیار شایع در ماهی قرمز است که اغلب با شرایط آب نامناسب و ماهیانی که زخمی می شوند همراه است. قارچ به صورت توده های پنبه ای مایل به خاکستری یا سفید روی باله ها و بدن ماهی، به طور معمول در اطراف سر و دهان ظاهر می شود.

در موارد پیشرفته، این عارضه از پوست به بافت ماهیچه ای ماهی گسترش می یابد و ماهی در نهایت می میرد. قارچ Branchiomyces بافت آبشش را از بین می برد. در نهایت غشای آبشش به شدت آسیب می بیند و ماهی خفه می شود .

قارچ در ماهی های قرمز معمولاً با موارد زیر همراه است:

شرایط آب بد ازدحام بیش از حد سیستم ایمنی ضعیف سطوح بالای آمونیاک در آب ماهی هایی که در اثر بیماری ضعیف شده اند.

درمان های مختلفی برای قارچ وجود دارد، از جمله:

مالاکیت سبز سولفات مس پتاسیم پرمنگنات متیلن آبی حمام نمک نیز در برخی موارد می تواند مفید باشد.

بیماری های ویروسی ماهی قرمز

تومورها در ماهی قرمز نسبتاً شایع هستند و می توانند خوش خیم یا سرطانی باشند. انواع آنها عبارتند از:

نوروفیبروم معمولا با ماهی قرمز همراه است. اینها تومورهای خوش خیم غلاف عصبی هستند و باعث ایجاد توده های کوچک و موضعی می شوند. توده ها رشد می کنند و سپس قبل از رشد مجدد می ریزند. این تومورها به ماهی آسیب نمی رساند و قابل درمان نیستند.

سارکوم های گناد تومورهای تولید مثلی هستند که می توانند با ” اتصال به تخم ” اشتباه گرفته شوند. تشخیص تومورها دشوار است، زیرا تا زمانی که توده خیلی بزرگ نشود، نمی توان آنها را در خارج دید. این تومورها را می توان با جراحی درمان کرد، همانطور که اغلب در مورد کوی بسیار ارزشمند اتفاق می افتد.

درمان تومور در ماهی بستگی به ماهیت تومور و محل آن دارد. در مورد ماهی های بسیار ارزشمند، دامپزشک می تواند تومور را با جراحی خارج کند و اغلب چنین روش هایی بسیار موفقیت آمیز هستند، همانطور که در این ویدیو مشاهده می کنید. با این حال، اگر یک تومور داخلی تا زمانی که خیلی بزرگ نشده است، کشف نشود، پیش آگهی عموما ضعیف است.

ویروس آبله کپور

ویروس آبله کپور یک ویروس تبخال است که می تواند ماهی قرمز و کوی را تحت تاثیر قرار دهد. شایع ترین علائم آبله کپور ضخیم شدن پوست و ضایعات کوچک شبیه قطرات موم شمع است.

آبله کپور هیچ درمانی ندارد. با این حال، می‌توانید با اطمینان از بکر بودن کیفیت آب و تغذیه ماهی‌ تان با رژیم غذایی مغذی و صحیح، وضعیت را مدیریت کنید. آب کمی گرمتر برای کاهش علائم بیماری در برخی از مبتلایان شناخته شده است.

گاهی اوقات، آسیب پوستی که ویروس ایجاد می‌کند می‌تواند ماهی را مستعد عفونت‌های باکتریایی کند، بنابراین باید نسبت به این خطر هوشیار باشید و متناسب با آن درمان کنید.

لنفوسیستیس

لنفوسیستیس باله ها و پوست را تحت تأثیر قرار می دهد و باعث می شود که سلول های ماهی به شدت بزرگ شوند. ماهی های آلوده توده های نامنظمی روی سر، بدن، دم یا باله ها ایجاد می کنند. این توده ها می توانند لکه های کوچک سفید یا کیست های بزرگی باشند که قسمت بزرگی از بدن را می پوشانند.

توده ها ممکن است به رنگ خاکستری کم رنگ یا صورتی باشند که نام رایج آن “بیماری گل کلم” است.

لنفوسیستیس یک بیماری ویروسی است که توسط یک iridovirus ایجاد می شود. مانند بسیاری از ویروس ها، لنفوسیستیس هیچ درمانی ندارد. با این حال، اکثر ماهی ها در نهایت مقاومت خود را در برابر ویروس ایجاد می کنند.